CÂN-I DİLDEN SEVMİȘİM
Mey-i vâhdet içtim ey can, muhabbetle hoş dildârın,
Sırrın aşka âșiyandır, dil bağında bahtiyârın

Bâd-ı sabâ selamımı, al da götür can dîlbere
Sevgi huylu yârimiz var, ikbâlinde bir baharın

Kalbe mâhrem eylemişim, cân-ı dilden sevmişim,
Sarmış bizi dört taraftan, derdindeyiz gülizârın

Daim hakkı söylerim, ben Mansur olmasam da,
Yolundayım her nefeste, Hakka âşık sâdıkların

Gönül nurun tecellisi, bir sevdaya cân olmuşuz,
Yolundayız ârifanın, hayranıyız bir nazarın

Aşkının kemâliyle, mest oluruz her nefes,
Gâm yurdunda hep hoş gelir, adı kutlu o dildârın

Gönül evi gülşâd olur, kalbimiz dilşâd olur,
Bil mânası söze gelmez, gül belâsı bu efkârın

Ey nefis çok dolanma, meyhâne-i cihanda,
Sanma derd-i bahardır, her dem esen rüzgârın

Dem-i dehrin bağrında, sussuz solmușken güller,
Bir hal ki hâl içinde, kaldı can intizârın

Günahkârız benliğin, kopkoyu gölgesinde,
Çöl içinden gelir mi, rayihâsı gülbaharın

Bir ahdır sermayesi, aşka kul olan kalbin,
Yolu candan geçiyor, bir seyl-î inkisârın

Fazilet ucuzladı, ilim hüner mânasız,
Şimdi bütün mârifet, elinde itibârın

Bir bencillik kulesi, yükselirken her yerde,
Canlar hicrân içinde, içinde intizârın

Uyanır bir gün elbet, bizim kara bahtımız,
Taa ezelden yâr olduk, günü var şafakların

Mirzâde’yim bu cihanda, selamım var ehl-i aşka,
Her vuslatta bir menzil var, yolu candır mihribânın

Mirzâde MİRKELÂM