0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
306
Okunma
Yelkovanlara uyandım
Ve duvarlar ve renkler ve saatler ölüydü
Güneş geceden kalma bir dünyanın
ısınma turlarını atıyor
Ve örs korosu Bolero’yu düşlüyordu
Bense Kış Konçertosunu
Yorgun ellerle uzanıp perdeyi araladım
Güneş Vincent’a sunulmuş bir sarıydı
Bir süre öylece durup güneşi izledim
Şehir şuan uyumakta olan mutlu delileri bekliyordu
Şu kolayca mutlu olabilen delileri
İntiharları
Sıradan aşkları
Geç kalınmışlıkları
Ve berrak ciltlerin arkasındaki o boşlukları...
Bense güneşin önünde öylece duruyordum
ve hiçbir şeydim
Her şey olabilirdim ama hiçbir şeydim
Dışarı çıkıp onlara katılmak için yürüdüm
Ve yapılabilecek pek bir şey yoktu...
5.0
100% (2)
