Dünyamı kaynayan bir kazan
Altına odun koyan sa
İnsan olmayan
Üretip onca silahı
Satıp kırdıryorlar
Milleti
Var mı acıyan
Vijdanı olan
Genci ihtiyarı
Çoluğu çocuğu
Öldürüp
Kan içen bunca
Canavar
Sığmadılar mı koca dünyaya
Gidecekler yer bir karış toprak
Nasıl çıkarlar
Rabbimin huzuruna
Yüzleri kapkara
Ellerine kan bulaşmış
Dertlerini bir bilse insan
Yokki dur ne yapıyorsun diyen
Kimi boş vermiş bırak
Kırsınlar bize ne diyen
Kimi hala doymamış gözü
Koltuk davasında
Kazan kaynıyormuş
Ona ne
Gencecik askerler şehit olmuş
Düşmüş toprağa
Yanan anaların yürekleri sadece
Babalar göz yaşı dökermiş
Kime ne
Kimi köşkü beyenmez sarayı
Tabi doğmuştur kim bilir nasıl yerde
Unutmuştur geçmişi
Ona ne
Ölenlerden
Onlara ne
Vatan için çarpışan askerlerden
Ah rabbim durur mu bu kaynayan kazan
Durdur Allah ım sen dur de
Kullarından yok fayda
Kulların mı unutmuş senin varlığınıda
Düşmüşler şu yalancı dünyanın derdine
Hayal peşinde yaşıyorlar
Sevgisiz ve mutsuz hepside
Ayşe Karan