Ne kadar özveri de olsa yetmiyor
Sırttan aldığın darbelere mahkumsun
Yoksa bir ruhu içinde onun
Bir bariyer ki bu, aşamiyorsun.

Tükenen çok şey var,yollar da öyle
Birikenlere bakabilmek önemliyse de
Hala kinin, bitimsiz bir öfkenin çeperinde
Bir takılmaktadır ki bu, şaşırıyorsun.

Eksilterek nasıl ilerlenir,burası hayat
İçi bomboş hezeyanlar ve aynı nakarat
Yokluğun koynundayız renkler mat
Makus bir şekilde hapsolunmus zamana
Boşuna bir debelenmek, boşu boşuna.

Kapısı içerden kapatılmışsa eğer gönlün
İster fezaya git, aş çölleri ve vahasız
Dünden daha iyi olmayacaktır gün
Anla artık be gözüm, işte acı gerçek
Sen kedere, vefazızlığa aşina, sürgün.

Tahammül denen bir sınır içindir
Hissiyatlı insanın kalbi serindir
Ya taş bağlamışsa bir yürek,vay haline
Çilelerle yaşamaktır bu, senin kaderindir.

Tüm dünya gelse de üzerime, kof kalırdı
Bir yürek acısınca etmez silsilesi, toplamı
Yemek içmek bir lakırtı, yine de yaşanır
Sevgisizlik içinde söyleyin, nasıl yaşanır?

Oğuzhan Külte