Bir ayrılık vaktiydi geldi geçti
Bir geçmiyen acıydı,senden bana kalan.
Gidişinle bitti herşey...
Bana verdiğin onca acıya rağmen,
Sesim dahi çıkmadı.
Acırken sol yanım kandıkça kanarken
her yanım,
Gene sustum, hicbirşey diyemedim.
En kötüsüde ne biliyormusun?
Benden Onca aldığın bir ömür yarısı,
Değmezmişsin oysa.
Giden hep benden gitti.
Senin için onca verdiğim çaba,
Ve sana gelebilme çabasında, onca yaptığım fedakarlıklar.
Sırf seni kazanabilmek için, kaybettiklerim ve vazgeçtiklerim.
Sırf senin için, herşeyden, ve herkesden vazgeçtim ben.
Vazgeçtiklerim,okadarda sıradan şeyler değildi.
Senin için bir aile olcaz diye,
Bir diğer ailemden vazgeçtim.
Hiç birşey demeden sana gelmiştim ben.
İnanmıştım sana,güzel olur sanmıştım
Meğer çok yanılmışım ben.
Seninle onca kurduğumuz bir gelecek hayalini,
Şimdi ise seninle geçmişte tüm yaşadıklarımızı,
Akşam çökünce başımı yastığa koyar
Geçmişi aralar durur beynimin bir köşesi.
İnsan zamanla unutur, zamanla iyleşirmiş,
Birini unutmak çok zor değil aslında.
Seni unuturumda, zamanlada olsa iyleşirim ben.
Mesele ney biliyormusun? birdaha gülermiyim ben eskisi gibi,
Kurduğum hayallerim mesala ve kaybettiklerim.
Geri gelebilceklermi,tekrar yaşıyabilcekmiyim?
İçimde bıraktığın onca yaradan sonra güvenebilirmiyim ki bir başkasına?
Bir gelecek daha hayal edebilirmiyim?
Ben hiçbirşey yaşıyamazken,bilmezken,
sana Güvendim, sana güvenmiştim.
Güvendiğim sen iken,
Kanatmadığın yerim kalmadı.
Söylesene birdaha nasıl güvenebilirim!
Söylesene kırıp döktüğün kalbimi artık nasıl emanet edebilirim ki bir başkasına?
Ben sana söyliyeyim
insan herşeyi zamanla öğrenir,tıpkı senin bana zamanla herşeyi öğrettiğin gibi,
zamanla öğrendim ben herşeyi..

YAZAR: ŞAİR_MAMİ
ŞİİR:BİR AYRILIK