Kör kuyulara attın lütfedip de çek beni
Hayallere dalmışken bıraktı gerçek beni

.......

Hangi sabah oyalar, gecenin günahını
Bir imdat mı gerekir,kuyudan çıkarmaya
Sakın sırtına alma, maşukun bir ahını
Binbir kürek az gelir,bu çamuru karmaya

Beklenen çıkıp gelse silkelese aklımı
Çıkarsa benliğimden yapışmış izimleri
Beni benden alıpta verseydi son şeklimi
Düze doğru evirip bir etse bizimleri

Hayli güzel köşktü aşk onu yok etti inat,
Anlamayan gönülde yığılmış miras gibi.
Yedi gök yedi zemin bilcümle tüm kâinat.
Yedi düvele karşı dönen ihtiras gibi..

Mütebessim çehreler aydınlatır geceyi
Tesirini zor anlar kalbi kara bedbinler
Edebiyle hoş eyler şiirinde heceyi
Buna şahit melekler yer gök onları dinler

Kalem kelama küsmüş,kurutmuş boyasını
Hangi fücur elinde zaya dönüşmüş ilim
Hangi eller çatlatmış alkıştan ayasını
Zamana asi ruhlar doğrulmuyor bir milim


Biri geliş dünyaya biri gidiş, münzevi
Gönüllere imanın rayihası bulaşır
Müminin gönlü temiz orası Hakkın evi
Dua dua yalvarır hakikate ulaşır

.......

Elest bezminde asmış boynuma yaftasını
Aylar yıllar an olmuş beklerken haftasını



Selim ADIM
Erzurum




Münzevi: İnzivaya çekilen , tek başına yaşayan