2
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
348
Okunma
Duvarda asılı bir tabloya benzer hayatım;
Bakarsın ama, anlayamazsın özümü,
Üstad bunu çizerken ne düşünmüş dersen?
İyi dinle, unutma bu son sözümü.
Beyaz bir sayfa kadar temizdi yüreğim,
Her gelen aşk diye bir şeyler karaladı,
Ben sarmaya çalıştıkça kanayan yaramı,
Seviyorum! diyenler bir çizik daha attı.
Artık inanmıyorum aşk’ın masumluğuna,
Güvenmiyorum artık, hiç bir Allah kuluna,
Küfretsem hakkıdır gelmiş ve geçmişine,
Olgunlaştı yüreğim, gelmez artık oyuna.
Ünsal Kıratlı / 20 Haziran 2015 / İstanbul
5.0
100% (5)
Cevap Yaz