Aranan şey mutluluktu
Ne zaman bu kadar imkansız hala geldi.
Oysa hatırlıyorumda
Çocukken,nasılda herşeyden mutlu olunurdu.
Koşup oynamaktan ,
Annenin çocuğuna tebessümünden
Belki de birinin aferim deyişinden
Düşünüyorum da ne kadar basit seylerden mutlu olunuyormuş
Büyüdükçe insanların hayatlarında değişen neydi peki?
Basit ama insanı mutlu eden şeyeler ne zaman anlamını yitirdi
ve bu kadar anlamsız hale geldi.
Çocuksu hayellerimi ve masumluğumu özler hale geldim
hayatta toz pembe bakışımı,sevincimi,mutluluğumu
O zamandan bu zamana ne değişti
Hangi zaman tünelinde unuttuk hayellerimizi
mutluluğun yerini hayel kırıklıkları almış,
neşenin yerini üzüntüler
gülüşlerin yerini göz yaşları
herşeyin yerini birşeyler almış
şimdi bana kaln tekşey yalnızlığım olmuş