Filistin’li çocuğum ben

Sokakda oyun oynarken
Bugün yine yağmur yerine
bomba yağdı üzerimize.
Arkadaşlarım kanlar içerisinde
Ellerimle sildim kanlarını
Cansız, gözleri açık yatıyorlardı
Ama Yüzleri gülüyordu.
Hemen toplandılar başımıza
“Şehit, şehit”diye bağırıyorlardı
Biliyormusunuz
Tıpkı diğerleri gibi
hastaneye yetişemediler
Bir daha
koşup oynayamayacaklardı.
Yaşamadan,
çiçek açmadan soldular
Umutları yok oldu
Suçları bu coğrafyada doğmaktı
Filistin’de çocuk olmaktı
Sonraki bombaya kadardı
benim yaşamım
Filistin’li çocuğum ben
Arkadaşlarımın çoğunun
babası yoktu.
Ya bombalarla ölmüştü
Yada eşirlerdi bilmem kaç senedir.
Filistin’de ki çocuklar
anne-babalı büyüyemez.
Ben babamı hayal mayal hatırlıyorum
Yüzündeki hüzün ve acıyı unutamam.
Sarılamadık bile son kez
Sadece uzaktan “ oğlum” diyebildi
Annemi gözlerimin önünde dozerler hunharca ezdi.
Hiç bir şey yapamadım.
Çaresizce izledim.
Toz duman arasından, Kan revan içinde aglayarak kemiklerini topladım. Öpüp koklayamadım.
Filistin’li çocuğum ben.
Burada normal, eceliyle ölmez insanlar.
Ya bombalarla, yada dozerlerle öldürülür.
Suçumuz Filistin’de doğmak
Anam, arkadaşlarım
dualarımda yaşayacak artık
Babamdan haber yok görmüyorum
Yaşıyormu onuda bilmiyorum
Filistin’de çocuklar uzun yaşamaz
Tomurcukken kopar hayattan
Kör kurşun ana, babasını götürmüş.
Bak bu çiçeğin boynu bükülmüş
Tıpkı çocuklar gibi.
Susuz çiçek açarmı,
hayat bulurmu?
Anaların gözyaşları kurumaz
Nerde insan hakları?
nerde adaletiniz?
Filistin’li çocuklar insan degilmi?
Yalandan kınamakla yetinirler.
Suçumuz Filistin’de doğmak
Filistin’li çocuk olmak
Tüm dünyada Yalnızız.
Yanıbaşımızda patlatan bombalar oyuncağımızdır
Hayatta kalma mücadelesi veriyoruz.
Endişem korkum artsada. Güçlü olmalıyım.
Gözyaşlarımı kendim silerim.
Arkadaşlarımı kanlar içerisinden kendim çıkarırım.
Filistin’li çocuğum ben



Şerife Bozoglan Eker

08-08-2022