1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
249
Okunma
Bu hicranlı hayatta
bülbül gibi beni de koyun kafese
bülbül gül’e seslendiyse
ben de ay’a nefes nefese
Aklımdan çıkmaz intizârım var
yüreğimden yandım ben
bu uğurda ne çileler çektim
acılara dayandım ben
Kahrederek kan ağlar
mutlu, mesut anlar bana
ucuca kahır eklemiş ardarda çile
kayıp zamanlar bana.
Zaman çabuk kirletir
toz pembe hayalleri biliyorum
kafese konulmadan ah vatan
vah vatan diyorum.
Usandım ben bıktım ben
sefil hayat sürerek karadan-aktan
çile omuzlarımda külfet
yıldım yaşamaktan
Gümüşhanlı’yım yine
kendimden geçip, kendime varıyorum
koyun beni altın kafese
diye yalvarıyorum...
5.0
100% (2)
Cevap Yaz