Makus talihim canı, alınca dert ağına
Neden diye sormaktan, yorgun düştü bu gönül
Bitmeyen bir çileyle, hayatın yumağına
Derdi başa sarmaktan, yorgun düştü bu gönül

Cismim dolaşır durur, kaderinin kolunda
Şakımıyor bülbülüm, kuruyan gül dalında
Umutlarla çıktığım, düşlerimin yolunda
Hep hüsrana varmaktan, yorgun düştü bu gönül

Sağanak yağmur gibi, gözden akan yaşlarla
Yüreğim hep üşüyor, o bitmeyen kışlarla
Gecelerin koynunda, avunduğum düşlerle
Boşa hayal görmekten, yorgun düştü bu gönül

Çöktükçe yüreğime  gecenin kasvetleri
Duymuyor kulaklarım, yalancı vaatleri
Artık bu son demimde, geçmeyen saatleri
Bir meçhule kurmaktan, yorgun düştü bu gönül

Göz edenler izlerken, hayat ile dansımı
Pes ettim gidiyorum, omuzlayıp yasımı
Yıllar böyle geçerken, şu gülmeyen şansımı
Yerden yere vurmaktan, yorgun düştü bu gönül...

Gülseren MORKAN