Dün acı haberini aldık
Hava soğuk, kaldırımlar ıslak
mevsim sonbahar
dalına tutunamamış sapsarı yaprak
Ellerimiz çeplerimizde...

Derin derin tütün çekip,
sustuk birlikte ilk önce
"iyi biriydi" dedi arkadaşı
kendinden uzaklaşan dalgın gözleriyle
Sessizdi, sakindi, kimseye zararı yoktu ilaveten diğer birisi;
İki oğlu vardı, biri bekar iri yarı delikanlı
Düştüğünde siyah şemsiyesi varmış elinde...

O da öyleydi
Yıllar önce simsiyah saçları
yeni terleyen bıyığı
Urfa’nın çiçeği burnunda
tuttuğunu koparan zıpkın gibi delikanlısı...
"ekmek parası" dedi, yerini yurdunu sevdiklerini bırakıp, bir tahta bavulla gurbete yazıldı kaderi.
Doğduğu toprakları bırakıp,
haritada yerini, dilini bilmediği
bir yerlere sürüklendi...
Yıllarca üç kuruşa koskoca bir ömür
Oysa, acıya doymaktı gurbet
Ağır işlerde çalışıp,
dişinden tırnağından artırdı
"çocuklar rahat etsin..."

Belki dedi...
Belki ilerde geri dönerim,
iki oda yedi duvar
küçük bir ev köyüne -hayal-
Yaşlanınca giderim,
kekik kokan mor dağların
temiz havasını çekerim içime
Odun közünden gırtlama çay
çiğ köfte, uzun hava
Oy havar...

Adam gitti
Dün toplandık caminin zemin katında duvarlar soğuk, yüzlerimiz donuk
Uzun bir yemek masasına kağıt serdiler tabutunu koydular üstüne
Birbirine dokunan omuzlarımız
sanki - memleket haritası -
"İyi bilirdik" dedik hep bir ağızdan
hoca sorunca.
Kıldık namazını, koyduk sandığını
koltukları sökülmuş eski bir minibüse
yolcu ettik / zamansız
Ömür bitti

Yavruları, tanıdık eş dost
yangın yürekli sevdikleri
ıslak ıslak bakakaldı ardından.
Minibüs uzaklaştı yavaş yavaş.
Eşi bütün gün o siyah şemsiyeyi
elinden bırakmadı
Biz dağıldık / gözlerimiz dağıldı
Sustuk...Bir hayli konuşamadık
Sanki bizdik çenesi bağlı...

Mevsim sonbahardı buralarda
bir yaprak düştü apansız
Soluk benzini alıp yanına
saçlarında aklar götürdü adam...
Bahar bitti
Adam gitti.


Hilmi Yazgı / Hagen, 18.10.2019
-bir gurbetçi anısına-