Korkularım büyüktü, aşk denilen duyguda
Bundan sonra sevmek yok, diyordum hep kendime
Kırdın zincirlerimi,  kalbimde ki sorguda
Seni sevdikçe gönül, sığmıyorum bendime


Güne güneş doğuyor, aydınlattın ruhumu
Unuturdun yar  bana, karanlık geceleri
Yeniden boy gösterdi, bende aşkın tohumu
Sen düşürdün dilime, aşk dolu heceleri


Aşkla sardın kalbine,  kalbimi alıp benden
Sendin iyileştiren, ruhumda ki yarayı
Bende eser kalmadı, geçmişimde ki dünden
Kar beyaza,döndürdün, gönlümde ki karayı  


Mahsun bakan gözlerim, gülmez sanıyordum hiç
Umudun kollarında, şimdi gülüyor yüzüm
Mutluluk sanki beni, bulmaz sanıyordum hiç
Sen bu cana hoş geldin, cananım iki gözüm


Umut çiçeklerimi ,açtırdın kara kışta
Bana şimdi dört mevsim, bahar oldu yaz oldu
Mutluluk sevinci var, gözlerimde ki yaşta
Sen gelince hüzünler, ruhumda infaz oldu...

Gülseren MORKAN
............
DOST KALEM

Yokluğunda kalbim çıkacak sandım
Oysa mutluluğum geldiğin gündü
Sen ki bende bir ben, canıma candın
Döndün ya sevdamız âşka büründü

Dost kalem kardelen şaireme sonsuz teşekkürler.