Öyle uzun zaman oldu
Rahat gün yüzü görmeyeli
Başımı yastığa koymayalı
Huzurla uyumayalı hayli zaman oldu
O kadar yoruldum ki hayattan
Bırak hayal kurmayı
Yaşayacak hevesim kalmadı
Hayat varmış dünya dünmüş artık kimin umurunda
Varsın sevdiğiniz dünya sizin olsun artık
Benim muradım dahi kalmadı
Üstüme varma benim hayat deliyim doluyum bu aralar
Her an yıkılacak gibiyim
Dokunmayın bana
Dokunmayın ağlarım

Sen çaresizlik nedir bilir misin
Öyle bir acı çeke bilir misin
Ben yaşarken ölmek nedir gördüm
Ölümle yaşam arasında ki ince çizgide
Hayatım bir oyana bir buyana savrulurken
Toz duman oldu hayallerim ama yıkılmadım
Ayakta durmasını bildim
Yenilmedim namert olanlara
Hani deli taylar gibi
Koşmak istersin yalın ayak dur durak bilmez yüreğin
Ama yorgunsun kırgınsın hayata karşı
Yeni şeylere yeltenecek takatim kalmadı...

Hani derler ya ne kadar kıymet verirsen
O kadar kıymetli olursun diye
Yalan Külliyen yalan
Ne kadar önemsersen o kadar önemsiz
Ne kadar değer verirsen o kadar değersiz olursun
Ne kadar seversen de o kadarda ezilirsin
Şu hayatta..