Dün birdi, bugün iki gel sen belle sözümü,
Elalem namusuna sakın yan bakma oğul!
Müstakim ol arkada koyma n’olur gözümü!
Zalimin zilletine kulp bulup takma oğul!

Düşün bir kez geçmişi nasıl geldik bu hale?
Kahramanca nice yıl işte koltukta kelle,
Şanlı ceddin mazide ilim ve irfan ile,
Bıraktığı mirası sen sen ol yakma oğul!

Türkoğlu! ’Çalış, güven’ olma sakın serseri
Hizmet bekler milletin bu yolda biraz seri,
Yürü bakma ardına ileri, hep ileri,
Vatanı üç kuruşa satanla akma oğul!

Kimsin, nesin, necisin? Bir gün kafa yordun mu?
’Anlat sevgili hocam! ’ diye gelip sordun mu?
Süleymanlar neslisin benzerini gördün mü?
Emeğin zayi olmaz, çalış, gam çekme oğlu!

Böyle bir cesareti görmedi Rüstem bile
Gaza sancaklarını dikmişti İstanbul’a
Yavuz Sultan Selim Han düşmez yağma, çapula
Layık ol sen onlara haine çekme oğul!

Dedem Korkut gelip de ad versin kahramana,
Deli Dumrul misali köprü köprü kursana,
Gülfemi binlerce kez yeminler olsun sana,
Yalan, yanlış davayla yollara çıkma oğul!

10.01.2008
Ovacık

IV. Murad Han’ın cesareti
Fatih Sultan Mehmet Han
Bir gün Yavuz Sultan Selim Han’a bir Yahudi tüccarın arkasında iki küçük çocuk ve yüklü miktarda servet bırakarak öldüğü ve çocukların küçük olması fırsat bilinerek mallarının müsadere edilmesi teklifini içeren bir tezkire sunulur. Koca Padişah tezkerenin altına şu cümleyi yazar:
- Merhuma rahmet, evladına afiyet, maline bereket, gammaza lanet.