İŞTE BÖYLE BİR İNSANDI !
Üç beş yüzyıl önce gelip geçmeliydi bu dünyadan.
Ne bu hayat ona uydu, ne O çağa uyabildi.
Kısık baktı gözleri hep, uyanır gibi rüyadan.
Ne O’nu bir duyan oldu, ne O bir haz duyabildi !

Maddiyata kapılmadı, mânâ ehli bir insandı.
Aç olana sofrasını, dertlilere çare sundu.
Nerede bir ateş yansa, hep onun suyu ısındı.
Kendini ne bu alemde, ne ötede sayabildi.

Acı lokmaydı sözleri, çünkü hepsi hakikatti.
Dolaştı dağ, bayır, tepe, kainatı tahkik etti.
İnsanoğluna bakınca, gördükleri ona yetti !
Ne dostluğa, yarenliğe, ne sevgiye doyabildi.

İçinde kaldı ukteler, kimseye anlatamadı.
Hep kalplere seslendi o, bir kulak çınlatamadı.
Ne söylediyse hep boşa, kimseye dinletemedi.
Edebiyat dünyasına, mahlasını koyabildi.

Yurdun dört bir yanındaki, şairleri, ozanları.
Sazı, sözü, duruşuyla, oyunları bozanları.
Kalemini yüreğine bandırarak yazanları.
Al yazmanın kenarında, motif motif oya bildi.

(Onuncuköylü-İsmail SIKICIKOĞLU)