Haykırışım;
demir perdeli kayalara çarpar,
kurşun olur sineme saplanır.
Bu sessizlik,bu suskunluk,bu sensizlik,
Cımbız cımbız koparır ruhumu.
Hangi teselli kar eder,
Volkan misali patlayan çığlığımı,
susturabilir,
Yarden gayrı......

Dolup taşan AHLAR elinden, bükük boynum,
VAHLAR,kaçan fırsatlara gebe,
Çektiğim onca OFLARIN haddi hesabı yok.
Çaresizlikten gayrı ne kaldı?
Yarınlara......
Ne çare ki biçareyim biçare....

Bir çöl deryası ki gönlüm,
Susuzluğum,
okyanusları içse nafile.
Aklım oyun oynamakta benimle
Kah hayalin peşinde,
Kah serabın gelgitlerinde,
Düşe kalka yol almaktayım
Mecnun’dan da besbeter.
Bitkinim Cansuyum,
Bıkkınım Çeşminurum,
Derbederim derbeder.....

Kim besliyor her gece hasret denen şu kederi?
Yok eden kim ümit yüklü hayalleri mi?
Şu talihin benden alıp veremediği de ne?
Ne bitmez bir hesabı varmış benimle.

Bir yastığa baş koyup,
Doğan güne’günaydın’busesi bizden ırak,
Evimizi elimizle yıktık başımıza,
Bir ömrü ayaklarına serdiğim,
Bir lokma ekmeği bölüşemedik.
Bu aldanış,
Bu cesaret,
Bu çıkmazlar,
Ve korkular,
Bunca çalişki,
Hayra alamet değil Ey yar!
Gel de saatlik aldanmalarla yetin,
Vuslat ölüm kadar zor ve çetin,
Ayrılık ise ecele can vermek....
Olmuyor yar olmuyor,
Gönül yare doymuyor,
Bir çiçek açmayınen;
Sonsuz bahar gelmiyor.

Feride Bektaş