Bir gülüver, dedim O’na
Uzatatarak tek gül verdi
Susuz kalmış sulasana
Deyince, bir tas su verdi
"Kurumasın gülüm" dedi

Gönlümde bin korku, telaş
Gözümde hiç kalmadı yaş
Bak eridim yavaş yavaş
Dedim, bana bir mum verdi
"Sen yanma mum yansın" dedi

Yüreğimde yangınlar var
Yaz kış demez alev saçar
"Günü gelir seni yakar"
Avucuma küller serdi
"Ateşe dök sönsün" ded

Ara sıra buluşalım
Koklaşalım anlaşalım
Tatlı tatlı konuşalım
Dedim, bana şeker verdi
"Dilinde tat kalsın" dedi

Kuzu gibi çok meledim
Peşi sıra hep ses vedim
"İzindeyim dön bak" dedim
Avucunda bir tuz verdi
"Bana meylin artsın" dedi

Çok anlattım yoruldum ben
Ağlamaktan bıktı dîdem
"Gideyim, son bulsun çilem"
Git dedi ve bir yol verdi
Gidince "kal, gitme" dedi

İbrahim Taşdemir

*Tecâhül-iÂrif (Bildiğini bilmezlikten gelme)