Ben hep hüzün yüklü şiirler yazdım,
Çok acı çektiğim için ayrılıklardan,
Geçen mevsimler ve seneler gibi,
Gidenler bir daha dönmedi geri,
Öylesine mahzun yüzüstü kaldım,
Mahur şarkılarda kanadı yaram,
Allahın her günü bakmaktan bıktım,
Sonsuza uzanan ıssız yollara,
En son yoldaş oldum bahtımca kara,
Geceyi kuşlardan daha çok sevdim…

Ben hep hüzün yüklü şiirler yazdım
Artık bıktığım için ayrılıklardan,
Gözleri sürmeli ceylanlarıma,
İz geçit vermeyen dağlara küstüm,
Bağlarım bozuldu fırtınalardan,
Rüzgarla selamı sabahı kestim,
Göğümü terk edip yad ellerine,
Göçen turnalara selam gönderdim,
Edası nazenin her akşamüstü,
Canevimden vurdu türküler beni,
Her şafak vaktinde çekildim dara,
Gerçeği düşlerden daha çok sevdim…

Ben hep hüzün yüklü şiirler yazdım,
Gözyaşı döktüğüm için ayrılıklardan,
Hayata bir türlü tutunamadım,
Artık bundan böyle harap beldeler,
Sisler içindeki tenhalar yurdum,
Yalnız ve umutsuz nihayet bir gün,
Üzeri sevdiğim lale ve çiğdem,
Merhameti sonsuz bir anne gibi,
Ölünce bağrına basacak beni,
Toprağı taşlardan daha çok sevdim…