1
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
345
Okunma
İçimden gelmiyor
ne vakittir yazmak
bir harf ya da herneyse
’Gitmek’
yazılı duvarlarımda
unutmamak için
yüreğimi söküp götürdüğün
filmin son sahnesini
Penceremin önünden
yalınayak geçen
martılara
rüzgara teslim olan umursuz ağaçlara
bakıyorum harfsiz gözlerle
Öyle renkli ki dünya
unutturmaya çalışıyor sanki
içimin yas tutan renksizliğini inatla
Halbu ki
çoktan duası edilmiş
mezar gibi yüreğim
yoksayıp
başını çevirmeden geçtiğin
binlercesinden biri...
5.0
100% (3)
Cevap Yaz