YOKSUN İSTANBUL’DA
Yine yağmur yağıyor bu şehirde;
Aklımı alıp gittiğinden beri;
Sensiz
Sessiz
Kimsesiz
Bir ben, bir kendim, bir de seni bulma umudum
Beyoğlu’ndan Kasımpaşa’ya yürüyorum;
Belki sahilde sana rastlarım.
Ya bir de yoksan…
Halici yürüyerek geçer miyim Eyüp’e?
Piyerloti’ye uçabilir miyim Hasköy’den?
Ya orda da yoksan…

Bu yağmur da dinmiyor bugün,
Gözlerim bulutlarla inatlaşıyor,
Damlalar onlardan mı, gözlerimden mi?
Bilmiyorum.
Islanmış saçlarım;
Delice Fatih’e, yürüyorum.
Yok yok, önce Gülhane’ye uğramalı,
Şehzadelerin hayallerinde seni aramalı.
Cankurtaran…
Yedikule…
Avcılar…
Ayaklarıma indi karasular
Yoksun işte.
Yoksun koca İstanbul’da.

Bu yağmur da dinmiyor bugün,
İliklerime kadar ıslandım,
Üşüyorum,
Koşuyorum,
Düşüyorum;
Ve sen yine yoksun işte.
Zaten hiç olmadın ki,

Aslında yağmur da değilmiş yağan,
Gözlerimmiş sağanak sağanak damlayan.
Yoruldum artık,
Aramayacağım seni.
Sirkeci Garı’nda,
Banklar üstünde;
Sessiz,
Sensiz,
Kimsesiz,
Son tirenin kalkmasını bekleyeceğim,
Sensiz geldim İstanbul’a,
Sensiz gideceğim.


#aslanyılmaz#sürgünadam#