Bu şiirim, genç ve orta yaş hepimize...

70YAŞIN YALNIZLIĞI
Yıllar geçtikçe, yavaş yavaş sararır resimler,
Önce soy adlar unutulur, sonra isimler.
“Hatırlıyor musun” diye, başlar sohbet,
“Kimler geldi, kimler geçti” diye biter muhabbet.
Yaşlandıkça vefâsızlaşır sevdiklerin.
Mâtemli bir sûkut yapışırken diline
İnceden inceye bir sızı oturur yüreğine,
İçi burkulur insanın, dolar gözleri.
Yaş yetmişi geçince, yavaş yavaş,
Birer birer silinmeye başlar hâtırâlar,

Aylar geçer, ne bir gelen olur, ne de hâlini soran,
Mektup devri çoktan bitmiştir,
Postacı da çalmaz olmuştur artık kapıları,
Bayramdan bayrama, görev için gönderilen
Duygudan mahrum, birbirinin kopyası mesajlar,
Yaş yetmişi geçince, insanı yürekten yaralar.
Gece karası saçlarına, kar gibi düşer beyazlar
Koşmak şöyle dursun, yürümek bile yavaşlar,

Tecrübe olsun diye anlatırsın hatırâlarını,
Oflaya, puflaya dinler gibi yapan gençlere,
Heyhat! Masal gibi gelir anlattıkların onlara,
Anlarsın artık senden sıkıldıklarını,
Çaresiz bir sûkutla, bırakırsın yakalarını
Yaş yetmişi geçince, unutulursun yavaş yavaş
Ya izbe bir köşede,
Ya da eski bir huzurevinde…


#aslanyılmaz#sürgünadam#