Gönül sen elinle mezar kazarsın
Küreğe sığmadın, bele sığmadın.
Kendin için şarkı, türkü yazarsın
Nağmeye sığmadın, tele sığmadın.

Kelle alır bazen şah, vezir gibi
Sükunet içinde kah şehir gibi
Bazen coşkun akar bir nehir gibi
Fırat’a sığmadın, Nil’e sığmadın.

Sana öğüt versem kulak tıkarsın
Varsa yoksa benlik, akıl yıkarsın
Çölde bir çay gibi boşa akarsın
Damlaya sığmadın, göle sığmadın.

Toz kondurmaz yarin ceylan gözüne
Hürmet eder huri, melek yüzüne
Tatlı gülüşüne, şirin sözüne
Peteğe sığmadın, bala sığmadın.

Seninle yollara gurbete düştüm
Dağ, bayır demeden illeri aştım
Bilmedim nedense ovada şaştım
Vahaya sığmadın, çöle sığmadın

Gülfemî ne desin sen isyankara
Yazılmış alnına, bahtına kara
Ezelden yad olup gelmeyen yara
Kahveye sığmadın, fala sığmadın.

03.10.2007-Ovacık


Merhum Ozan Arif’in Yeter Gönül adlı şiirine naziredir. Ruhu şad, mekanı cennet olsun.