Verirken zaman biçen,
Verdiği ile yetinmeyen,
Her daim kendi ile gerçeğin üstünü örten
Önce kendini varlığı ile süsleyen
Varlığın özünü düşünmene fırsat vermeden
Bir adım ötesi ile şükürden uzak eden,
Baktığında zerreyi değil maddeyi gösteren,
Soru sormandan korkup,
Düşünmekten,
Kendi benliğin ile yüzleşmenden,
İçindeki gerçek dünyadan,
Yalan bir vaatle uzak eden,,
Verirken kazandırdığını zannettirip
Bir parmak bal misali,
Suskunluğu gönül kafesimize işleyip
Varlığın özünü, oluş gayemizi,
Kendi varlığı ile gönlümüzü gölgeleyen
DÜNYA,
Ne kadar varlıkla kandırsada
Yokluk la imtihan eder,,
Asıl varlığı yokluğun içinde gizler,
Her şeyi vaat ederken,
Kendine yaklaştıkça herşeyden ettiren,
Kendine umut bağlayana
Bir avuç toprakla herşeyin özetini gösteren,,
Hiç ile yok arasında gönülleri görmez eden,,
Vaat ettiğin toprakda mezar olmaz mi sonuçta