Zaman, korkunç bir hızla, “KIYAMET (son saat)e doğru akıyor..
Kıyametin küçük ve orta alâmetleri çoktan bitti. Şimdi ise büyük alâmetler, birbiri ardınca ve peş peşe patlamak üzere. İnsanlık ise öyle bir girdaba, bir zillete düşmüş ki.. korkunç bir boş vermişlik ve zev-i sefa peşinde, Şeytan, şeytanlar, cinler ve şeytanlaşmış insanlar ise görevlerini bırakmış, bir kenara çekilmiş olanı biteni dehşetle seyrediyorlar ve büyük bir şaşkınlık içindeler.
İnsanlığın zirve şahsiyetleri, bu kaosun farkında ve insanları uyarma derdinde..
Mürsel, bu dehşetin farkında ve aşağıdaki şiirle, insanları bu dehşetten uyarma seferinde…
“İNSANLIK ALÂMETLERE BAKIP DA, BİRAZ KENDİNE GELEBİLSE!” ve “BU HAL NE HAL, BİZ NEREYE GİDİYORUZ?” SORUSUNU KENDİSİNE BİR SORABİLSE!..
Önünü, birazcık görebilse... Ah! bir azıcık, görebilse!.. Bir, görebilse!..
Kalan son bir şansı var, o son şansını da kaybetmeden bir kullanabilse!..

S O N Ş A N S

ŞİİR NO: 180 20-11- 2008

Güneşin batıdan doğması, yaklaştıkça,
Gölgesinden bile küçük insan, çok olur;
Kur’an, göğüslerden göğe kaldırıldıkça,
Köpeklere olan sevgi artar, sel olur.
Resul der, göbekli insanlar çoğaldıkça,
Kıyametin yaklaştığı, çok belli olur...

Allah, örtünmeyi farz kıldı Müslüman’a,
Ne mutlu, Rabb’inin sözlerini tutana;
Zor karşısında olan, sabırla dayana,
Çıplaklık yakışır, yalnızca bir hayvana;
Hakk ile batılı, dosdoğru ayırana,
Dikenler gül, çöller vaha, zehir bile.. bal olur...

Herkesin yaşadığı, yaptığı eser de,
Günahlar, yapılan sevapları keser de;
Her şey, kökünden güç alır.. sevgi de, kir de,
Halbuki, buluşsaydık.. O, yegane BİR’de;
İstersen O, ilaç olur. Her türlü derde,
O’na uyan mümin, mutlu ve mesut olur...
22-04-2005 SAAT:03:30 Konak-İZMİR.