- çiçek isimlilere -



Yorgunum
Bu yaşımda yorgunum işte
Çökmüşüm tarlanın ortasına
Avuçlarımı dayamış şakaklarıma
Seni, öylesine seni düşünüyorum.
Erzurum’a bahar geç gelir
Çiçeklerin özlemi çekilir buralarda
Mutluluğun, dostların
Senin özleminin yanı sıra.

Yorgunum
Uzakta arabalar geçiyor yoldan
Oturmuşum tarlanın ortasına
Bir şişe şarap diliyorum Tanrı’dan
Her yudumunda seni dilemek için
Tanrı’dan bir şişe şarap diliyorum.

Yorgunum
Anılar uğulduyor kafamda
Senden gayrısını düşünemiyorum
Gece olsa diyorum gece
Geceler bana yakın
Geceler karanlık.
Sonu bir gelse sensiz sabahların.

Yorgunum öylesine
Ölesiye yorgun.

Bir deniz gözlerimde, bir sen
Düşün başka bir şey düşünebilirsen..
Böylesine küçülmemişti dünyam
Böylesine daralmamıştı içim
Boşuna değil karanlıkları sevişim
Seni sevişim
Boşuna mı herkesten kaçıp
Bu tarlanın ortasına gelişim
Burada seni özlüyorum.

Yorgunum
Çiçekler bir sevinçle kıpırdıyor
Bir mutluluk hepsinde.
Çiçekler neden sevmez insan anlamıyor.
Çiçekler neden sevmez?
Neden?
Bilmek isterdim nedenini
İşim olmasa
İşim ki boş yere dilemek seni.

Yorgunum
Gün batmak üzere
Birazdan benim saatlerim başlayacak
Benim yaşantılarım
Benim yaşantılarımı bir bilsen
Oysa güneş gene doğacak
Gene karanlıklar
Gene güneş
Ve hep gene sen
Ve hep gene sen
Doğa bile günahkar değil senin kadar..

Yorgunum
Olduğun yerden uzat ellerini
Gel yaz avuçlarına
Bitsin boş yere dilemek seni...