Cahil biri birden girdi sohbete.
İlim irfan dedikleri hikaye.
İnsan kandırmadan gitmez öteye.
Dedi ilim bilim hepsi hikaye.

Yorumlar getirdi cahilliğine.
Var ise elinde güçlü sermaye.
Yakınında, herkes olur pervane.
İlimmiş, bilimmiş hepsi hikaye.

Doğru yerde doğru işi yaparsın.
Aklını kullanır, çok kazanırsın.
Bire alır binbeşyüze satarsın.
Hayatını zevk içinde yaşarsın.

Nice okumuşlar, çöpleri toplar.
Hergün, üç kuruşa durmadan koşar.
Yatacak yeri yok, yerlerde yatar.
Onun diploması ne işe yarar?

Cahil ile sohbet etmek istemem.
Sabır sabır derdim, duramadım ben.
Aylık kazancını sayıp dökerken,
Rızık başka şeydir diyiverdim ben.

Rızık Allah’tandır o verir rızkı.
İlim ise helal Rızık kapısı.
İlimle bilirsin, batılmı, hak mı.
Girdim tartışmanın orta yerine.

Cahil söz anlamaz laf uzayacak.
İlmin kıymetini zor anlayacak
Kalpler kırılacak, kavga çıkacak.
Baktım söz anlatmak çetin olacak.

Çok konuştuk dedim, dur dinle biraz.
İlim insan işi, hayvana uymaz.
Makamla, parayla, bilgelik olmaz.
Kendin bilmeyenler, ilmide bilmez.


Ben usulca terk ederken orayı.
Gencin kahkahası sardı havayı.
Bakın okumuş, çalışmış sonrası.
Altında külüstür bir arabası.