Demek ki
İlk iş seni unutmak olmalı…
Ve elbette
Tüm dokunulmaz olanlara dokunulmalı!


Belki de
Sancıdadır çaresi!
Doksanlardan bugüne…
Ne kadar hüzünlü şarkı varsa
Acıta acıta dinledim
Jiletliydi namesi
En çok sevdiklerimi ise
Tekrar tekrar, döne döne,
Defalarca…
Bir ötenazi hastası gibi ölümüne…


Harca sevgili,
Fütursuzca,
Gâvurca harca…
Borca alınamayan sevdanın,
Son çırpınışlarını da
Defalarca harca…
Cesurca!


Kim bilir?
Belki bir şeyler devinir!
Bilinmez ki
Belki de ‘aşk’
Bir kez olsun yenilir!


Hem bilirsin ki
Yenilir, yutulur kelam değildir;
‘Seni ölünceye dek seveceğim’ cümlesi…
Cümle âlem inansın
Ya da inanmasın ne fark eder?
Yemin olsun ki ben
Hala seviyorum seni,
Ve seveceğim daim…


Ah! Zalim;
Demli şiirler,
Her dilde bellenir
Hem, ezbere de söylenir…
Sanma ki yalnızca
Kalpsizlere,
Yüreksizlere yönlenir!


Ayrılıklar zor…
Dibe vura vura yaşar şair
Kanaya kanaya şiir susar!
Belki
Sancıdadır çaresi!
Kusar… Hece hece,
Kelime kelime kusar…
Öyleyse ilk iş
Seni unutmak olmalı…
Ve elbette
Tüm dokunulmaz olanlara dokunulmalı!


Söylesene sevgili;
Her daim şair mi saçlarını yolmalı?
Sevenin gönlü mü, delik-deşik oymalı?
Kalpsizlerin, yüreksizlerin sonu,
Sence nasıl solmalı?
Söylesene sevgili;
Sevenler mi hep, umutsuz
Ve mutsuz olmalı?

Antakya, 02.07.2022
Ali Asafoğulları