herkes şiirdir
bir’azı dişi çiğneminde
yutkunmaz sıra sıra kelimeler akarken esinlerden
beğenmek ş’anı tutar
seni de sevdirir ahenginde duyduğun betimler
başarı zannında tınısı yükselir mısraların
kıskanır kendi şiirin seni !
sen ise bebeğim diye seversin eserini..


yumaşak bir sunumun ardı kritik etmeye açılır paragrafla
yazdığım bana ait
hiç solmaz egomun açan çiçeği
aylar geçmiş yanına habersizce ilişir masumane başlığında bir şiir
neden ? sonradan beğenmek içinden geçmez ilhâmların
kusurların değişiminde zamana uymaz kalem eğrisi ?
’şöyle yapsaydım’ demek ferahlatır son vagona yetişirken
düzenbaz bir emir kipinde ’şiiri düzenle’ derken z’amansız çağrılar..


çıraklığın ciddiyetli bir ederi vardır
adı ise
yabancı ilhâmlar mutfağının ateşine konulu boş tencere
meta ile örülü ruhunun üretimi kanatlanır kaleminle
dizelerle dolar gönlüne pişer ağır ağır kısık ateşte
ve bitimsiz heyecanın titrek servisiyle sunulur şairler beğenisine !
kurgusu teması pek sevilmese de..
saflara bir şiir-yazar daha girsin diye ve bolca övgülü teşviklerle
ve yorumlar başlar hep sevgiyle ;

- ’çok güzeldi Şair dostum her dize adeta bir berceste’



...