Ah be güzel kadın;
Kalbim madımak oteli gibi yanıyor
Şu an Akdeniz de yanan çam ağaçları ne söylüyor bilmiyorum
Sadece kalbim yanıyor
Siyasi bir sığınmacı da bu şiiri yazabilir
Gitmeliyim buralardan, çok uzağa gitmeliyim
Tamamen yeniden baştan başlamalıyım
Çünkü; Sivas ellerinde, madımakta sazımı yaktılar
Sesim orada kısıldı
Siyasi bir dille konuşmayı suç sayıyor iktidar
Sonra her şey azaldı
Sen de azaldın güzel kadın, kelebekler de
Zambak çiçeğini seversin bilirim
İçimi mezarlıktaki zambak çiçeğine dökecektim
Ezan sesi bırakmadı
Kilisenin çanı çalarken de dikkattim dağılıyor ezan okunurken de
Yine de yaşasın Cumhuriyet mi demeli
Sonunda ağlayacağımız bir film olmasa da
Bilmezler ki; Cumhuriyet boyunca varlığımı senin varlığına armağan ettiğimi, okul bahçesinde.
Ah be güzel kadın;
Yar deyince inan ki kalem elden düşmüyor
Mihriban’a yalan söylemişler
Gereği kadar sevilmemiş Mihriban
Oysa bir tebessüme razıydı Mihriban
Kont Drakula duymasın
Sen divane kuşu kılığında gel
Annem de bizi sevsin.

Hüseyin Taşdemir