Karpuz değil ki toplum dilimlere bölesin.
Bölük-pörçük olunan özü yiter bozulur.
Zulme geçit verme ki ta yürekten gülesin.
Tarih adil olanın kalemiyle yazılır.

Sanat özü özünden görüp tuvale dökmek.
Marifet gönüllerin zirvede salınışı.
Cehaletin kökünü ilim-irfanla sökmek.
Sağduyu belirliyor tarafsız kalınışı.

Maharetli ellerde meş’ale olur kalem.
Çizgisi devam derken,noktası sükut olur.
Aydınlatır cihanı medeni olur alem.
Birey hakkını alır,toplum refahı bulur.

Sanatçı olmamalı siyasetin maşası.
Kral çıplaksa eğer alkışlar gider boşa.
Göklere çıkarmışken zamanenin paşası.
Menfaati gereği getirir seni tuşa.

Toplumu kavrıyorsa kararlar sorgulanmaz.
Gerçek can yaksa bile yeni kapılar açar.
Batan gemi içinde kurtuluş vurgulanmaz.
Gemi su alır iken en son fareler kaçar.

Şimdi çizsin kalemler birlikte fare resmi.
Kemirirken koçanı semirir şişer cismi.
Ne fark eder familya,kemirgen onun ismi.
Sanat gerçekler ile donanır ise sanat.
Sürüngenler sürünür takılsa bile kanat.


Emine Balı Oğuz