Bitmez bu yıllar dedim, gençliğime aldandım.
Anam babam ölünce, öksüz ve yetim kaldım.
Birde evlat acısı, büktü benim belimi.
Sormayın can dostlarım, anlatamam halimi.

Neler gördüm neler ben, şu geçici dünyada.
O güzel günler bitti, yaşlandım ben sonunda.
Hayat denen bu yolun, iniş çıkışı vardır.
İlkbahar başlangıçsa, yaşlanmak kıştır kardır.

Talebelik çağında, eser kavak yelleri.
Gönül bahçelerinde, açar aşkın gülleri.
Al, yeşil, mavi giyer, mahallenin kızları.
Buna yürek dayanmaz, ne güzeldi nazları.

Uçar gider o yıllar, kelebekler misali.
Sonra gerçekler başlar, biter gençlik hayali.
Askerlik yıllarının, anıları başkadır.
Sevgilinden uzaksan, hayal et yanındadır.

Hayatın zor yılları, evlenme ile başlar.
Varlıklıya kolaydır, yoksulsan zordur yıllar.
Yuvayı şenlendirir, çocukların olunca.
Ne kadar sevinirsin, onlar yuva kurunca.

Torunlar sıra sıra, dede diye seslenir.
Onların büyümesi, sana mutluluk verir.
Bu hayat işte böyle, dönde bir bak aynaya.
Aklaşmış saçlarını, başlarsın taramaya.

Hayatın film gibi, geçer senin gözünden.
Bunca yıl böyle geçti, uçup gitti ömründen.
Kimse gitmek istemez, ölüm gelecek birden.
İnsanoğlu fanidir, kaçamayız ölümden.
Biz ruhlar âlemine, döneceğiz yeniden.
HİLMİ CAN.
16.HAZİRAN.2022. (5149)