BİLMİYORUM SEBEBİ NEYDİ SENİ BÖYLE SEVMEMİN..
HALBUKİ BEN SENİ BİR KEZ BİLE ÖPMEDİM..
NE DUDAKLARIM DOKUNDU DUDAKLARINA..
NE TENİM TENİNE..
BİR ŞARKI TUTTURURDUM YANLIZCA;
BAŞIM OMZUNDA,ELLERİM ELLERİNDE..
VE SONRA..
BİR SEN BİR BEN,BAŞLARDIK ANLATMAYA..
ANLATTIKÇA DA NE DERT KALIRDI;NE TASA..
HATTA BİR TEBESSÜM BİLE OLURDU,
GÖZGÖZE GELDİĞİMİZ O ANDA..
ARDINDAN BEREBER SÖYLEMEYE BAŞLARDIK BİZİM ŞARKIMIZI.
YENİDEN YAŞARDIK GEÇEN HER MUTLU ANIMIZI..
VE SARKININ HER SÖZÜ TEKRAR EDERDİ SANKİ;
O BİTMEYECEK OLAN AŞKIMIZI..
BİZ AVUÇLARIMIZIN ARASINA SIGDIRMISTIK,
O KOSKOCA DÜNYAMIZI..
İŞTE BUNLAR YÜZÜNDENDİR
NAKIŞ NAKIŞ İŞLEDİM GÖZLERİME HAYALİNİ..
BAKTIGIM HER YERE KAZIDIM O KARA GÖZLERİNİ..
SEN CANIM.. CANANIM..
SEN BENİM BAŞTACIM..
SEN BENİM YERYÜZÜNDEKİ TANRIM..
ŞİMDİ ANLIYORUM SENİ NEDEN BU KADAR SEVDİĞİMİ..
TANRILARA SONSUZDUR İNANCIM..