katran karası yapmıslar yüreğimi...
medcezir sevdalar siyahını bırakmış sevda kıyılarıma..
içimde acınası hatıralar;
mazinin kokusu karışmış kanıma..
yapışmış tenime yanlızlık;
bir tek o uğruyor zaten yanıma..
anlaşılamadım hiçbir sevdamda.
her ayrılığımda zanlıydım...
sanki bendim sevdamın katili,
halbuki hep ben yaralandım...
bilmiyorsunuz...
ben karanlığa aşık oldum her sevdamın sonrasında...
kaç gece kapattım ışıklarımı,
kaç defa düşündüm başım dizlerimin arasında...
kaç gece ağladım;
kaç defa bagırdım...
duvarları yumrukladım hırsımdan..
içtim..
sarhoş olana kadar...
sarhoş olupta sızana kadar;
içtim..
bilmiyorsunuz...
anlamıyorsunuz...
ben "ÖLÜM"e aşık oldum her sevdamın sonrasında..
kaç gece baktım odamın tavanındaki o kancaya...
sadece bir ip ve son bir şiir lazımdı dünyaya..
artık ramak kalmıstı o sonsuz elvedaya..
ama yapamadım....
halkayı boynuma geçirsemde,
kalemimle son notu iliştirsemde,
ayaklarımdaki o tabureye vuramadım...
ki bilirim anam helal etmezdi hakkını.
"HOŞÇAKAL OĞLUM" diyerek arkamdan bakmazdı.
hem hayat anlamadı ki beni,
ÖLÜM HİÇ ANLAMAZDI...