Edebiyatımızın nadide eserlerinden Rubailer aklıma geldi .
Bu vesileyle küçük bir not bırakmak istedim.

RUBAİ:
-Divan edebiyatı (klasik edebiyat) nazım biçimidir.
-Dört dizeden oluşur.
-Aruzun özel kalıpları ile yazılır. Kendine özgü 24 kalıbı vardır.
-Her dizesi ayrı ölçüde olabilir.
-Şarap, dünyanın türlü nimetlerinden yararlanma, hayatın anlamı, hayat felsefesi ve ölüm gibi konular işlenir.
-Fikir, kısa ve özlü olarak söylenir.
-İlk üç mısra fikrin hazırlayıcısıdır. Asıl söylenmek istenen son mısrada söylenir.
-Genelde mahlas kullanılmaz.
-İranlılardan bize geçmiştir.
-Genelde sanatçıların divanlarının sonunda “rubaiyyat” başlığı altında toplanır.
-Dört dizesi birbiriyle kafiyeli (aaaa) olanlara rubai-i musarra denir.
-Rübailerin, kıt’adan farkı, aruzun özel kalıpları ile yazılmasıdır.
-Bu türün en büyük şairi Ömer Hayyam’dır.
-Anadolu’daki öncüsü Mevlana’dır.

Dörtlükte Rubai tadı vardı. Haz aldık , dimağımıza farklı bir tat bıraktınız Şükrü Hocam.
Kendinize has bir tarzınız var. Unutulmuş kıyı da kalmış, fark edemediğimiz konulara el atmanız ,gündeme taşımanız takdiri şayan.

Allah'a emanet olun
Selam ve saygılarımla

Bir padişahın acemi bir kölesi vardı. Bir gün bu köle ile gemiye binmişti. Köle o zamana kadar hiç gemiye binmemiş ve deniz görmemişti. Gemi yolculuğunun bir takım sıkıntıları ve zorlukları vardı.
Köle, gemi limandan ayrıldığı andan îtibaren titremeye başladı. Ne yaptılarsa köleyi sâkinleştiremediler. Gemide âlim bir kişi vardı. Hükümdâra; "Müsâde ederseniz ben onu susturayım" dedi. Hükümdar da o zâta izin verdi.
O zât, köleyi denize attırdı. Köle birkaç kere suya battı, çıktı. Geminin bir tarafına can havliyle tutundu. Onu saçından tutup gemiye aldılar. Bu olaydan sonra köle, köşesinde sessiz ve sâkin oturdu.
Hükümdar âlimden bu işin hikmetini sordu. O da; "Köle suya girmeden evvel, gemideki selâmetin kadrini ve kıymetini bilmiyordu. İşte huzûrla, saâdet ve sıhhat de böyledir. Huzûr içinde yaşıyan, mesût olan, bir felâkete uğramadıkça, o huzûr ve saâdetin kıymetini bilmez. " dedi. Alıntıdır.
Allah kuluna zulmetmez. Kul, dert gördüğü hayatı, kendisi davet eder.
Belki şiirin ruhuna uygun bir yorum olmadı ama hem sevdiğim bu mesel i, hem de içimden gelen bu hisleri sizinle paylaşmak istedim.
Derin duygularla kaleme alınmış bu muhteşem dörtlüğünüze tebriklerimi bırakıyorum sayın Hoca m. Muhteşem bir kıta dökülmüş gönül haznenizden.
Takdir ve saygılarımla. Sağlıcakla kalınız, vesselam...