Hüsranlarıma beş basıyor lal dilimin canhıraş feryadı
İçimin içinde yanıyor
Onca sinsiliğin cehennem ateşi
Sevgi ve tutku dedikçe
Tutuklandık bir gözü karaya
Bu enkaz altındaki çırpınışlarda ne acaba
Gönül sesimin kısıklığı
Boğazımı yakıyor

Firakın önünü arkasını yar edinmişim
Güven ve vefanın esamisi de kalmamış
Kırpık kırpık ancak sunulur olmuş aşklar
Çıkarların gölgesinde

Bir tek gerçek yok imiş gülümsemelerde
Yol asfalttan çıkınca sona erermiş
Ellerinin boş kalışına aldırmadan
Kapı ardına dek açıkmış
Sevgi ve aşk denen şey hep cebe bakarmış
Vuslat yassıya bile varmazmış

Şiirsel serenatlar boş işlermiş
Gözlerin parıltısı ancak altınlara yansırmış
Sen her gün kan kusarken
O ise mışıl mışılda uyurmuş
Düşlerime yol çizmek ancak tesadüflere kaldı
Hala daha
Bir kaktüs dikenine uzatır dururum elimi
Kanayan avuçlarımda nankörlüğün artıkları
Bir haspanın yalanlarını taşıyor
Yarım yamalak duygular beynimi kurcalarken
Her şey göz açıp kapayıncaya kadarmış
Gözlerimde hayretin yıldırımları delice çakıyor

Umutlarımı vefadan yoksun koyanlar
Selamı sabahı çoktan unutmuşlar
Gecelere sardılar yalnızlığımı kördüğüm
Rabbime sığınmaktan başka çare mi var
Sevgimin ipinin ucu da ancak görebildiğim

İnsanlar bu devirde
İblisi bile çoktan saf dışı etmiş
Kim kimin derdini çekermiş ki
Tutku ve sevgi hissi bilinmez baharda kalmış
Yosun kokusu
Hep kuzeyden aksediyor boşluklarıma

Deniz ve rüzgar bile alaya alıyor bağlılığımı
Her neyse değmedi emek ve yorgunluğuma
Bu bir kucak gül keşke dalında kalsaymış
Kokusunu mademki herkes koklayacaksa
Ücreti karşılığında…



AZAP...(Kadri Atmaca) 04.06.2022