Göz göze, gelse de, aşkın tadını
Sevdalar dehrine, dalmayan bilmez
Dilden düşürmese, yârin adını
Şu gönül şehrinde, kalmayan bilmez

Gönle Allah verir, müseadeyi
Eğer vuslat varsa, o kor vadeyi
Cananın elinden, buzlu badeyi
Tatlı huzur ile, almayan bilmez

Selamı yüklerken, seven dillere
Sabah seherin de, önce yellere
Telli turna ile, gurbet ellere
Dua eşliğin de, salmayan bilmez

Neylesin sevdalı, Dünya köşkünü
Durdurmalı yürek, gözde taşkını
Ömrünce arayıp, o Hâk aşkını
Ummadığı anda, bulmayan bilmez

Sessiz ce yapmalı, gönlün fethini
Dizeye dökmeli, övgü, methini
Ne kadar sevse de, yar kıymetini
Ev de, yuvasında, gülmeyen bilmez

Her sevda kişiye, şahsa özeldir
Ayrılık var ise, herkese züldür
Yan yana, el ele, her şey güzeldir
Uzun süre uzak, kalmayan bilmez

Lüzumsuz diyor ki, aklın bir yolu
Elbet Mevlâ’m korur, seven her kulu
Nasıl da inler bak, bir ağaç dalı
Alıp dertli sazı, çalmayan bilmez

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ