Gülüm kaşlarını niçin çatarsın
Gönül ateşimi yakmam bir daha
Yaylım kurşunların keskin atarsın
Candan nazar ile bakmam bir daha.

Yıldızlara gebe gece aşına
Törelere kurban ergen yaşına
Güneşim eriten tuzun taşına
Gözbebeğim mührün dökmem bir daha.

Bağında hazanın bülbülü olsam
İncinen dalların gazeli solsam
Nehirli gözlerin kilitli kalsam
Vücudum salını çekmem bir daha.

Şafağında kızıl tomurcuk biter
Ayrılık sireni uzakta yiter
Çiy düşmüş bedenim ay doğmuş tüter
Özüne tohumu ekmem bir daha.

Sevdamı arıya çiçeğe sorsan
Külümü balından aşk ile karsan
Dalımdan peteğin okşayıp örsen
Başımı uzatıp sokmam bir daha.

Yalanmış dünya ah… Aşkımız yalan
Alev volkanlardan mihrican kalan
Savrulmuş tığımız tanemiz talan
Cenneti alaymış takmam bir daha.

Ruhu şiir ozan sazı telinde
Dolu döker yağmur azı selinde
Heceleri (d)okur yazı dilinde
Andımı bendimi yıkmam bir daha.