al mazimi eskici götür benden uzaklara
dönme eskici küsüm geçen anılara
kalmasın bana hiç bir hatıra
sil rafta kalan tozlu izleri
keder öğütüyor anıları al eskici al kalmasın hiç bir hatıra
ömür çarkında ne büyük zalimsin hayat

oysa ne düşler kurmuştu gözlerin renginde
söylenmeyen sözler vardı fısıldandı üç kere yürek hanene
duymadın ...
yanı başında ne baharlar tutuştu görmedin
varlığınla şükürler sürerken çocuklar gibi
sen elldin kimseziz yanına
ah eskici sorma birdaha yak şimdi tüm maziyi

sevdalı gülüşe fedaydı bir ömür
ıhlamur kokusunda dolaşan kokun sinmiş odaya
oysa sendin aşkı ruha üfleyen
sendin satır arası masal tadında sevmeyi öğreten
sendin kalp ritmiyle dans eden kumruları anlatan
sendin acıyan yaraya aşkla üfleyen
sendin ey yar çocuk gülüşlerle kanayan yaraya kafa tutan
al eskici kapansın şu yara al ve git sorma

düşleri bırak eskici sesizliğin dili anlatır şiirlerde
söylenmeyen sözler üzerine yemin olsun ki
bitmicek bir ezginin son demine varana dek
tutuşturup hasreti saklıyacağım avuçlarımda...