Gönül atar durur
Vakit bilmez, hal bilmez.
Ders almadı yaşananlardan
Hatır bilmez, hatıra bilmez.

Vakit tamam demişler,
Meftunu musallaya koymuşlar.
Sormuşlar son kelamın nedir?
Demiş gafil; duymadım hatıranın öğüdünü.

Sökülüp atılmazmış sevda dedikleri.
Değişse de her defasında ufkunda dilberi,
Uslanmaz vurur pranga denen o zinciri,
Durmadan, yorulmadan sıkar durur beden denen ceseti.

Seçtiği, sevdiği yâr denen o Leyla,
Sevda bilmez, sadakat bilmez.
Bıraksan kaçar, tutsan uçar
yer bilmez, yuva bilmez.

Usan artık çileden demişler,
Dört kolluya meftunu bindirmişler.
Sormuşlar son arzun nedir?
Demiş garip; istemedim hasret zehrini içmeyi.

Çıkıp gidilmezmiş meğer bu mekandan,
Tatsa da akan kanı dertten tasadan.
Dikilmezmiş vuslat ipiyle hasret denilen o yara.
Bıkmadan, yılmadan kanatır durur sevda denen o zilleti

Selefi, bırak artık elinden bu urganı
Bilmesen de bu ayrılığın son olmadığını,
Elbet varırsın dinleyenin engin limanına.
Bilesin! Sen seni anlayana sevdasın.
Seni sevene sen vuslatsın...