Dokunmayın bana bu aralar
Dokunmayın ben bende değilim..
Kolu kanadı kırılmış meçhul bir seferdeyim
Yolunu kaybetmiş çıkmazlar dayım
Her yanı karanlıklar basmış
Hüzün doluyum bu aralar
Dokunmayın bana dokunmayın ağlarım..

Umudum kalmadı yarından
Güzel olacaklardan
Ne bir beklentim nede muradım kaldı hayattan
Genç yaşta soğudum yaşamaktan
Kalmadı artık benim dermanım
Geleceğe yorgun ayaklarım
Her şeyi olur,una bıraktım
Bu benim kaderim alın yazım
İsyanım feryadım bu benim hayatım


Virane olmuş hayatım
Fırtınalarda yolunu kaybeden gemi misali
Rotasız ve pusulasız kalmış yüreğim
Hırçın denizin dalgalarında savrulan
Hangi yana baksam çaresizlik
Dümeni hangi yana kırsam
Umutsuzluk sarmış her bir yanımı
Hangi limana yanaş sam yalnızlık
Dedim ya gülüm dedim ya
Önemi kalmadı artık hiç bir şeyin
Nasıl olsa alıştım alıştım ben hayatın her zorluğuna
Alıştım ben alıştım böyle yaşamaya
Her şeyi olduğu gibi kabullenmeye
Alıştım ben alıştım bu yalnızlığa


Nereden esersen es kahpe rüzgar
Ne sen umurumda sın nede sen gibiler
Demir attım yalnızlığa
Kimse beni anlamadığı bir dünya da
Sustum sineye çektim
Çaresizliğime oturup ağladım
Ama yıkılmadım yenilmedim namert olanlara
Direndim tek başına ayakta durmayı öğrendim
Olmadı her şeyi silip yeniden başladım
Ama aldırmadım hayatımda ki olumsuzluklara
Varsın her şey beni bu hayattan soğutanların olsun
Benim ne bir isteğim nede bir dileğim kaldı
Dokunmayın bana bu aralar
Dokunmayın dokunmayın ağlarım