Biz kaderimize olmuşuz ezelden tutsak!
Ey yar, sen sus, kaderimize ben ağlayayım!
İkimiz birlikte cehennemde yanacaksak
Ey sevgili sen dur, orada tek ben yanayım!

Kim ermiş ki bu dünyada tamam muradına?
Ne olursun sus, ağlama böyle yana yana!
Bilirsin hiç dayanamam senin feryadına…
Ey sevgili sen sus, ben ağlarım sen adına!

Kötü kaderi edemedik iyiye tebdil,
Kala Kaldık iki gönül ortada sersefil,
Feryatla olacaksa birbirine dil kefil,
Ey sevgili sen sus, feryat etsin bendeki dil!

Kime şikâyet edeyim zalim kader seni?
Hallaç pamuğu gibi, dağıtıp, attın beni!
Benim ağlamam ezeldendir; sanma ki yeni…
Ey sevgili sen sus, tek ben ağlayayım gayri!

Olmayınca olmazmış bir kere, ne diyelim?
Yaratana malumdur, benim şu zelil halim!
Günah benim, hata benim, Hakka niyaz benim!
Ey sevgili sen sus, varsın yansın benim tenim!

Yüksel, kime içini döküp kime dert yansın?
Bu dayanılmaz derde, yürek nasıl dayansın?
Üzülme be gönlüm, sen sevgiliye ayansın!
Ey sevgili sen sus, yanarsa bu yürek yansın!


15 Mayıs 2022 / Mustafa YÜKSEL