ne zaman bir yol bulsam kendime,
bir daha geriye bakmadan kaçmak istesem,
koca dağlar çıkar önüme…

kaçıp kurtulmalıyım, tüm duygularımdan
bir yabancı gibi dolaşmalıyım şehirde
ve her şeye veda etmeliyim…
parktaki ağaca, kuşlara, çocuklara…
ben buraya ait değilim…

ebruli bir akşamda
aşkın çocuksu yüzünü okşamıştım oysa
o zaman benimdi sanki her şey,

şimdi zaman değişti,
kaldırımlar kalabalık olsa da
her şeyde koyu bir yalnızlık …
kuşlar, çocuklar, aşklar
yalnız artık…

parktaki son ağaç da ölmek üzere,
yabancı bahçıvanlara aldanmış bir bir
ve kokusunu yitirmiş bütün çiçekler

dağlar, çıkmayın artık önüme
naylon çiçeklere gül diyemem ben,
gitmeliyim bu şehirden…
mavi bir sessizlik uzakta beni bekler
ben buraya ait değilim…