İçimdeki yarama, akıttığım damlayı,
Rivayette arama, gözlerime bak yeter.
Yokluğunla savaşan, bu bendeki sevdayı,
Namert kaçandan değil, mert kalandan sor yeter.

Hep senin gözlerin di, hayalini kurduğum.
Ömür boyu arayıp, birden bire bulduğum.
Elimle ellerine, yüreğimi sunduğum,
Gül kokulu açmamış, tomurcuktan sor yeter.

Ölüme ramak kala, sende kaybolduğumu,
Haykırdım gecelerce, sana susuzluğumu.
Dil-i ruhsarımdan da, aşka vurulduğumu,
Yüreğime taktığın, prangadan sor yeter.

Sözlerinin narıyla, yüreğimi dağlarken,
İçimdeki yarayla, sensizliğe ağlarken,
Umudumu dağlara, zincir vurup bağlarken,
Düğümlenip boğulan, gecelerden sor yeter.

Takvimden yokluğunu, koparamaz olmuşum.
İçimdeki boşluğu, dolduramaz olmuşum.
Âbgînde hayalimi, tanıyamaz olmuşum.
Tükenen umudumu, saçlarımda gör yeter.

Bu bendeki kasvetin, sen gelincesi biter.
Kevserinden bir katre, içmedim oldum heder.
Sevi olup gelmezsen, gözlerim açık gider.
Sabahı hiç gelmeyen, gecelerden duy yeter.

Ne kadar mutlu oldun, gözünden sürdüğünde...
Gündüzümden kaçırıp, geceye gömdüğünde...
Sızlamaz mı içerin, toprakta gördüğünde...
Beni topraktan değil, musalladan sor yeter.

Hicrine niyaz ettim, silmedin gözlerimi
Uçurumdan uzattım, tutmadın ellerimi.
Muhannet olduğundan, yitirdim hislerimi.
Görmeyenlerden değil, şahitlerden duy yeter.

Hicranın yüzbin sille, seni de vurduğunda...
Kıbleye döndürüldü, yüreğim yokluğunda...
Uzaklarda bir yerde, rayiham duyduğunda...
Kabrimin o yerini, açan gülden bil yeter.

Hüner sandın zulmünü, yetmedi sürdürmeye.
Devam edecek misin, acımı büyütmeye.
Cesaretin var ise, günahın yürütmeye.
Benim geçemediğim, sırattan sen geç yeter.