her şey sessizlikte karanlık
geceler çöllerde ayaz susuzluk

keşke seni unutsaydım
gözyaşını umursamadan

odamı dört bir yandan saran efkar
hafızam yanmaz bu yanan yüreğim
fırınla kalbimi hançerle sırtımdan

bedenle bedenleri çizenler
evlerin evlerinde sızanlar

ahşap kapı gıcırdıyor
sadece bir dakikalık
ve o ev nesillerin geri döndüğü yer
kayıpları misafir kılan o malikane
hayatlarını yaşayanlar için bir ev

bir ömrünü feda edenler için
kurbanların inşaa ettiği bir ev
yumuşak bir yatak için
sıcak ve pürüzsüz duvarlar için


gölgeleri yaşatan
konutların hatırlarları
en keskin ihtiyarlığım
onlardan kaçar
sadece orada duruyorlar ve
bu onların kaderi

yalnızlık sen bir dakika bekle
onun hayalinle sonsuza kadar nöbet tutuyorum-
ve – onun yerine ateş ediyorum
kendi alnıma

dinlenmeyi özlüyorum
beni sevmek zorunda kalacaksın
donuyorum
sanki gizlice közle oynadım
tetiği çeken gözlerinle…