Ficekte yatmışlar her biri bir yere,
Aralarından geçiyor susuz bir dere,
Kara topraklara canlarını vere vere,
Yatıyor canimizdan canlar şimdi

Gece gündüz çalıştılar durmadan,
Yok oldular,bir menzile varmadan,
Yaşadılar,hic gönül kırmadan,
Neredeler o eski zamanlar şimdi.

Dere kenarlarına söğüt dikmişler
Boz tarlayada güzlük ekmişler,
Yetmemiş kışa geven sökmüşler,
Boş kaldi o damlar,harmanlar şimdi.

Ne geceleri olmuş ne gündüzleri
Yoklukla büyütmüşler bizleri,
Halen yayla yolunda ayak izleri,
Neredeler o canlar, dermanlar şimdi.

Uzanmasın boşa elimiz kolumuz,
Onlardan farklı değilki sonumuz,
Ayni yol olsun, hayattaki yolumuz,
Boşa verilir fermanlar şimdi.

Her giden den kalan hoş bir sada,
Neden bu kibrin ,nedir bu eda,
Dünyaya bir nefes,edecen veda,
Kurtarmaz hanlar hamamlar şimdi.

Şevki der ki; Bu ne hal, bu nasıl işmiş,
Hayat bir yol,kimler gelip geçmiş,
Felek bize de bir ömür biçmiş,
Geldi geçiyor, artık zamanlar şimdi.

Şevki Tanrısever

27.07.2014 Saat :16,30 Arife günü Ficek (Mezarlık Ziyareti) Mesudiye/Ordu