Yetmez mi çektiğin, onca gam-keder?
Üzgün üzgün dökme, gözyaşı balam!
Gülümse kendini, eyleme heder,
Süzgün süzgün çıkma, karşıma elam!

Geçti zemheriler, geçti boran-kar,
Nedir bu sendeki, bitmeyen efkâr?
Bahar mevsimidir, etme ah-u zâr,
Ezgin ezgin bükme, boynunu lalem!

Kıpırda birazcık, neşe ile dol,
Batsın kaygıların, umut ağsın bol,
Ters yöne şahlanan, Asi gibi ol!
Bezgin bezgin akma, ilham şelalem!

Yeter ki sen iste, yoldaş olurum,
Sevgi kafesimden, kuşlar salarım,
Yüreğinden göçmez, sonsuz kalırım;
Kızgın kızgın bakma, kaşları kalem!

Bir nefeslik ömür, geldi geçiyor,
Kimi ağu, kimi şerbet içiyor,
Mutluluk treni, kaçtı, kaçıyor;
Bozgun bozgun sıkma, canını balım!

Maziye devret tüm çilelerini,
Uzat bana pamuk, çil ellerini,
Maviye dönecek, hayâllerini;
Çözgün çözgün yıkma, artık vesselam!

Vefa zincirinde, kavi halkanım,
Cefa oklarına, karşı kalkanım,
Sefa çekmen için, deli volkanım;
Ben yanarım yakma, kendini Leyla’m!

03.05.2022
Muhittin Alaca