Girişte çıkışa hedefli sırt yüküm ile
Gidiyorum ayaklarımı sürte sürte
Nefsin inat durağı çok olsa bile
Kir ve pas dolu heybemle

Yol yakın
Zaman çekişte aparıyor ömrü
Geçiyorum sona az kala köprüyü
Yaşama borçlu
Gafletlerim sayarken haraçlarını

Sık boğaz tamahlarda ıskalamıştı gönlüm
Gırtlağa dek gömülerek debelenişte
Heveslerim cürüm öderken acuna
Özümde simsiyaha bulandı
Yaş yetmişi geçtiği halde yetmişliği beceremedim
Göz doyumsuz nefis tamahkar
Bıraktılar beni bir cendereye

Anlamadım o vakitler kanımın oynaklığından
Neydi ki
Arkasından bunca eza ve cefa ile bizi koşturan
Gelip geçici bir han iken bu dünya
Neydi bilemedim mala mülke üşüşürken
Ahmaklığın ölçüsü heves olsa gerek
Öyle bir garipti ki
Duymuyordum görmüyor ve hissetmiyordum özümü
Ve sözümü
Tıpkı anne ve babamızın
Bizi terk etmeden önceki duygularımız gibi

Hata ve kusurlarım öteden beri
Onatıyor gönül taşlarını
Başımı bile bile hiç kaldırtmadı
Uyanırım diye
Az kaldıracak gibi olsam
Aşk ve meşke doladı
Zaman hain zaman nemelazımcı
Bir kez bile beni dürtmedi
Minarelerde ezanlar çırpındıkça
Bahanemde hazırdı daha vakit var diye

Maddeye dayalı ne çok yol aldım
Girmediğim kapı yapmadığım halt kalmadı
Manada ise hep sınıfta kaldım
Firavunları çevreleyen hırs ve gurur kibir gibi
Gözlerim hep kan çanağı gibiydi
Adım gibi bilsem bile gereğini
Giremedim Yusuf’un kuyusuna
Biliyordum ki yaratanımın tövbe kapısı açık
Vakte güvendim
Düşünmedim bile vakti Allah’ın ayarladığını
Ömür biçerken zamana

Son durağa varmadan bir soluklansam mı
Abdest alabilmek için
Kim bilir secdede bin bir hikmet vardır
Affa üşüşünce
Elerim geri çevrilmeye bilir
İtikadımın ölçüsünce

Şu an varım sonrası belirsiz
Ta en başta olması gereken
Zikir ve namaz ile niyaza kaldı umutlarım
Oysa nelere umut bağlamamıştım ki
Hani neredeler hepsi de gerilerde kaldı
Bir ben birde amelim
Kör topal ilerlemekteyim
Bu an yer ve gök ağlıyor
Bu an beni ya bir sel bir meçhule aparır
Kim bilir
Yada bir kutlu el uzanır pişmanlıklarıma…


AZAP...(Kadri Atmaca) 03.05.2022