Engele takılıp düşünce, mazi
Aklı imtihana çekerek geçti
Yalancı dünyada inleten sızı
Aşk sofrasından aç kalkarak geçti
Aynaya bakmaktan korkarak geçti

Mecnunda olmayan aşk heyecanım
Sessiz feryatlarda can bulan anım
Ölümden ölüme atlayan günüm
Can sıkıntısından bıkarak geçti
Ayları yıllara dökerek geçti

Umutlar peş peşe boşa çıkınca
Sessiz feryadımız arşa çıkınca
Ömür, alacalar dışa çıkınca
Cinler başımıza çıkarak geçti
Gülüşümüz toprak kokarak geçti

Olmayınca beklenilen dirayet
Eyleyince yıkım cana sirayet
Tükenmez sanılan koskoca servet
Düşlerin ardından bakarak geçti
Hayalden hayale akarak geçti

Adımımız doğru yoldan sapınca
Nefsimizi söz sahibi yapınca
Aklı kundaklayan kavga kopunca
Pire için yorgan yakarak geçti
Sabrı yuvasından sökerek geçti

Geçit vermeyince aşkın kulvarı
Haddini aşınca hüzün sınırı
Sürmeliden ayrı akşam suları
Ölüm sessizliği çökerek geçti
Umudu komaya sokarak geçti

Özünü yitiren sahte saygılar
Dur durak bilmeyen sinsi kaygılar
Beynimizi yoran cümle duygular
Gecenin derdine sarkarak geçti
Güneşi zindana tıkarak geçti

Sürmek için sevilenle saltanat
Olunca çileye dayanmak sanat
İblis hüneriyle süslenmiş saat
Damlalara umman ekerek geçti
Vurgunlara yaka silkerek geçti

Şahinlere vermez baz hedefini
Dudak ıskalamaz söz hedefini
Mutluluk kaynağım göz hedefini
Gönül sarayına dikerek geçti
Nefsi falakaya yıkarak geçti

Kamil insanlara ayrılan zaman
Hayat sahnesinde her biri umman
Aspirin misali her derde derman
Kulaklara küpe takarak geçti
Tembelliğe dudak bükerek geçti

Hancının derdinden yolcu ne anlar
Vicdanın sesini yürekli dinler
Rızkına dayalı sayılı günler
Delibal canını sıkarak geçti
Yıldızlara selam çakarak geçti

DELİBAL – Celil ÇINKIR