Bazıları aşkı için canını feda eder
Özgürlüğü için aşkından vazgeçer bazıları
Peki ya özgürlüğünden vazgeçenler
Hangi hayalin, hangi olmaz umudun peşindeler
Ya da boyun mu eğerler kaderin cilvesine
Şarkı söylüyor sanırsın kafesinde kanarya
Oysa isyandan öte değildir senin şarkı bildiğin
Feryat figan bağırıyordur ciğerini yırtarcasına
Çırpınır çırpınır ve çırpındıkça çarpar kafesin tellerine
Bir daha, bir daha olmadı defalarca dener
Kanat çırpmak ister sonsuzluğun bağrında
Çünkü kuşlar da özgürlüğü sever...


Ey sen özgürlüğünden vazgeçen güzel insan
Bilmez misin soğuktur mapusun duvarları
O kadar küçüktür ki odanın penceresi
Tek tek sayabilirsin sayılamayan yıldızları
Dikdörtgendir gökyüzü hem gündüzleri hem akşamları
Sabahları hep aynı saatte kalkarsın
Ayda bir kere okşarsın yavrunun saçını
Ayda bir kere sararsın yavuklunun endamını
Hedefin nedir ki şu yalan dünyada ne hayaller kurarsın
Ne uğruna harcarsın ki şu güzelim ömrünü
Aşk mı, kin mi, intikam mı, şöhret mi, şehvet mi
Kader mi diyeceğim var ama
Bazen insan kendisi belirlemez mi kaderini
Özgürlük bu güzel insan özgürlük
Ne paraya, ne yemeye içmeye, ne şöhrete, ne şehvete benzer
Demem o ki;
Tıpkı kuşlar gibi insanlar da özgürlüğü sever...


SÜLEYMAN ÇALIŞICI
29.04.2022